اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد دانه و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی ذرت بهاره در شرایط تنش کمبود آب

به­منظور بررسی اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد و برخی ویژگی­های فیزیولوژیکی ذرت بهاره تحت تنش کمبود آب، این آزمایش به­صورت کرت­های یک­بار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه­ای واقع در شهرستان حمیدیه اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل فواصل آبیاری (60، 90 و 120 میلی­متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) در کرت­های اصلی و مقادیر مختلف سوپرجاذب (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) در کرت­های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر فواصل آبیاری و سوپر جاذب، بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، شاخص کلروفیل و محتوی نسبی رطوبت برگ معنی­دار بود. بیش­ترین عملکرد دانه و اجزای عملکرد و شاخص کلروفیل از تیمار 60 میلی­متر تبخیر و 150 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به­دست آمد. بیش­ترین عملکرد دانه با میانگین 606 گرم در مترمربع از تیمار 60 میلی­متر تبخیر حاصل شد. تنش خشکی باعث کاهش معنی­دار شاخص کلروفیل و محتوای رطوبت نسبی برگ گردید. در مجموع مصرف سوپر­جاذب به­میزان 75 کیلوگرم در هکتار در شرایط تنش ملایم باعث جبران خسارت ناشی از تنش شد.